Fotografowanie dzieci to zawsze duża frajda, a w przeciwieństwie do fotografii ślubnej stresu jest “zero”. Normalnie sama radocha. Tym razem jednak było nieco inaczej, gdyż dzisiejszy “model” – Antek lubi być fotografowany jeszcze mniej niż ja sam :P Było ciężko, ale mam nadzieję, że dałem radę ;)
Rok 2013 był dla mnie bardzo specyficzny i właśnie ta specyficzność przełożyła się na naprawdę dłuuugą przerwę w blogowaniu : \\ Ale mamy rok 2014 i czas choć nieco nadrobić zaległości : ) Dziś zapraszam do poznania małej (nawet bardzo) Alicji. Sesja tradycyjnie bez fajerwerków rozumianych jako bicie fleszem po oczkach i rewii mody, przez które mała modelka schodzi na drugi plan.
Aniu, Tomku – wasza energia, spontaniczność i radość z jaką podeszliście do “tego dnia” były niesamowite. Były też dla mnie ostatnią (w ubiegłym roku) okazją do naładowania “akumulatorków”, które przez kolejne tygodnie rozładowywałem przed monitorem ;) Dziękuję za tę energię i za to, że to ja mogłem tego dnia pracować dla Was :)
Uwielbiam tę pracę przede wszystkim za to, że dzięki niej dane mi jest pracować z parami nie dość, że fajnymi to dodatkowo naładowanymi fantastyczną tego dnia energią. Energii tej toważyszy zwykle duża dawka uczuć :) Tyle, że w przypadku Agnieszki i Grześka dawka ta przekroczyła znacznie “normy” z jakimimi mam zwykle do czynienia ;) Kochani – tak trzmać! :)
